Voordat ik zwanger raakte van Angelique twijfelde ik heel erg of we wel voor een derde kindje moesten gaan. De financiële situatie was niet geweldig. Mijn ex en ik konden net rondkomen. Ik besloot om te gaan bidden, om God te vragen wat Hij wilde. Of Hij ons nog een kindje wilde schenken. Een paar dagen na dat gebed las ik in de bijbel, “weest vruchtbaar en wordt talrijk” (genesis 1:28). Dat was een duidelijk antwoord. Ik twijfelde nog wel, maar ik dacht God geeft mij dit antwoord, dus zal Hij voor ons zorgen.
Twee maanden later was ik zwanger. Aan de ene kant was ik blij, maar aan de andere kant maakte ik me toch zorgen. Ik werkte als gastouder. Natuurlijk had ik recht op zwangerschapsverlof, maar dan wel onbetaald. Dus we moesten sparen om de maanden dat ik niet zou werken toch alles te kunnen betalen. In elk geval kon ik borstvoeding geven, dus zouden we geen voeding hoeven kopen, maar toch bleef ik mij zorgen maken. Hadden we er goed aan gedaan om zwanger te worden? Was de boodschap uit de bijbel wel echt van God of was het meer de wens?
Het kindje moest een naam krijgen, dus ik begon allerlei leuke namen op te zoeken en op te noemen. Mijn ex vond de namen die uitzocht niet mooi. Ook hij bedacht allerlei namen, die ik op mijn beurt weer niks vond. Uiteindelijk besloten we om bij de 20 weken echo te vragen of ze konden zien welk geslacht het kindje had. Zou het een meisje zijn dan zou het kindje de meisjesnaam die mijn ex bedacht had krijgen, zou het een jongetje zijn dan zou het de naam krijgen die ik had bedacht. Ik was er van overtuigd dat het een jongetje zou worden, dus die gok durfde ik wel te nemen.
Het was de dag van de 20 weken echo. In het ziekenhuis vroegen we of ze wilden kijken of ze konden zien welk geslacht het kindje had. Na alle controles te hebben gedaan gingen ze op zoek naar een piemeltje. Uiteindelijk typte ze in het beeld: Hoera, een zusje! Het kindje zou dus de naam krijgen die mijn ex voor haar had bedacht. De dagen erna dacht ik erover na. Ik kon er niet mee leven dat mijn kindje die naam zou krijgen en vroeg, nee, smeekte mijn ex of hij niet een andere naam kon bedenken. Een paar dagen later vertelde hij mij dat hij een andere naam had bedacht, dat hij zeker wist dat ik de naam ook mooi zou vinden, maar dat hij mij niets zou vertellen tot het kindje geboren was. Daar baalde ik van en dus besloot hij dat hij me elke maand een letter zou geven. Naast de zorgen om de financiën kwam er nu ook nog de zorg of ik de naam van het kindje inderdaad wel leuk zou vinden.
De dag van de geboorte kwam steeds dichter bij. Ik maakte mij nog steeds zorgen om het geld. Zouden we het gaan redden? Op 16 augustus werd het kindje geboren. Ik had inmiddels wel een idee welke naam het zou kunnen zijn, maar toen de verloskundige vroeg hoe we het meisje gingen noemen zei ik haar dat ze het aan mijn ex moest vragen. Hij had de naam bedacht. Ze vroeg het hem en hij zei: “Angelique”. Een prachtige naam vond iedereen.
Van een collega kregen we een aantal dagen na de geboorte een kaartje. Op dat kaartje stond de naam Angelique en een heleboel weetjes over deze naam. Maar er was er 1 die er voor mij uitsprong. Er stond namelijk: de naam Angelique betekent boodschapper van God. Het was net alsof God mij een boodschap gaf: maak je geen zorgen, Ik zorg voor jou! En dat heeft Hij gedaan. We zijn de maanden dat ik niet kon werken prima door gekomen. Er was voldoende geld om alles te betalen en de naam Angelique vond ik een prachtige naam.
Voor mij was deze zwangerschap een les in vertrouwen. Vertrouwen op God.