Als ik terug denk aan het gemeenteweekend, dan denk ik aan de grote tent die in het midden van het grasveld was geplaatst. Een tent waarin (goede) gesprekken werden gevoerd, samenkomsten plaatsvonden en spelletjes werden gedaan. Een tent waarin werd gezongen, gebeden, gelachen, gegeten, geschilderd, kaarten geschreven en nog heel veel meer. En deze tent deed mij denken aan de tent in het oude testament. De tent die de Israëlieten meenamen in de woestijn. De tent waarin God tussen het volk Israël woonde. En ook dit weekend wilde God in de tent midden op het veld onder ons als mensen zijn. In onze gebeden, onze gesprekken, in de samenkomsten en de liederen. In ons als mensen, door middel van Zijn Geest. In het midden werd de tent door een lange paal omhoog gehouden. En ik stelde mij zo voor dat onze gebeden en liederen via de punt van de tent rechtstreeks in de hemel kwamen, bij de troon van God. Het thema van het weekend waren de gaven van de Geest en de geestelijke talen. Deze gaven en talen deelt God aan ons uit. En de tent liep aan de zijkanten uiteen in punten en dat vond ik een mooi beeld van God die op de troon in de hemel aan ons ieder Zijn gaven en talen geeft. Ook werd er gezegd dat Jezus ons als gevangen meeneemt omhoog (ef 4:8), om ons vervolgens terug te geven aan de mensen. En toen dacht ik via de paal gaan wij met Hem omhoog en via die punten van de tent worden we uitgezonden om aan alle hoeken van de wereld het goede nieuws te brengen, door onze gaven te gebruiken. Tenslotte denk ik ook aan de zondag: vaderdag. Wij mogen kinderen van God de vader zijn. We mogen Hem Papa noemen. En op die zondag regende het, maar wij konden schuilen onder de grote tent. De tent bood beschutting. En wij mogen, wanneer stormen ons leven teisteren, schuilen bij onze Papa in de hemel. Hij geeft ons bescherming, bij Hem zijn we veilig.