Afgelopen week dacht ik na over mijn werk. Sinds vorig zomer werk ik als zelfstandig gastouder en kreeg ik zoveel nieuwe kindjes erbij dat ik vol zit. Aan de ene kant wilde ik dit erg graag, maar afgelopen weekend twijfelde ik of ik niet te veel werk. Dus ik legde het neer bij Papa. ‘Lieve Papa, ik heb U nodig bij het maken van beslissingen. Geef mij Uw wijsheid, Heer. Laat me zien wat Uw weg is.’
Maandagmiddag had ik hoofdpijn en ‘s avonds moest ik weg. Dinsdagavond had ik een cursusavond, waar ik mij maanden geleden al voor had ingeschreven, maar waar ik dinsdag eigenlijk geen zin in had. Ik zei tegen mezelf, als ik vanmiddag weer hoofdpijn heb is dat een teken van mijn lichaam dat dat ik te veel doe en dan blijf ik vanavond gewoon thuis. Maar de hoofdpijn bleef weg en dus ging ik ‘s avonds naar de cursus.
Sparren met collega gastouders, hoe doen jullie dat? Wat was het fijn. Iemand wees me op een facebookgroep speciaal voor gastouders. Ik heb me er meteen voor aangemeld en wat heerlijk om te lezen dat collega’s tegen dezelfde dingen aanlopen als ik. En zoveel tips en tricks om daarmee om te gaan. Ik ben weer helemaal happy met mijn werk en zie het uitblijven van de hoofdpijn als werk van Dokter God. Vorig jaar liet Hij mij zien dat dit werk precies bij mij past en dat bevestigde Hij deze week weer.
Herkenbaar?
Lieve groetjes,
Bianca
