Vanwege mijn werk ben ik dagelijks omringt door kleine kinderen. Alleen kunnen ze nu niet komen, vanwege het virus. Maar gelukkig is Feline er nog.
Het is zo heerlijk om te zien hoe kinderen genieten van het leven. Lekker buiten in de tuin. Zandtaartjes maken of moddersoep. Binnen lekker puzzelen en trots dat ze zijn als het af is. Een mooie tekening kleuren, zo lief. Feline heeft nu een loopfietsje. Elke dag even een blokje om, ze is er zo dol op. Maar soms zijn kinderen verdrietig. Dan kruipen ze bij je op schoot voor troost. Een knuffel, een kus en het is weer over.
Nadat van de week bekend werd dat de maatregelen om het virus te kunnen controleren, verlengd worden. Toen dacht ik, was ik maar weer klein. Kon ik ook maar zo zorgeloos genieten van het leven als de kinderen. En terwijl ik dat dacht was er een stemmetje dat zei: ‘maar daarvoor hoef je helemaal niet klein te zijn. Ook nu mag je zorgeloos genieten, want Papa zorgt voor je.’
Feline snapt niks van het virus. Ze mag niet naar school, haar broers en zussen zijn thuis, maar de oppaskindjes komen niet om te spelen en het zwembad is dicht. Waarom het zo is snapt ze niet, maar ze aanvaard het. Zo is het leven voor mij soms ook een raadsel. Maar voor God is het geen raadsel. Hij houdt de wereld, mijn leven in Zijn hand.
Wij mogen zorgeloos genieten, want Papa heeft alles onder controle.
Lieve groetjes,
Bianca
ps. ik vind dat ook heel moeilijk hoor, maar ik doe mijn best
