Een sprookje?

Ik zag mezelf zitten op een donkere plek. Ik was helemaal vies. Mijn haren plakten om mijn hoofd. De kleren die ik aan had waren vaal, stuk en vies. Ik zat vast en kon nergens heen. Toen kwam er een man naar me toe. Hij had schone kleren aan en zag er goed verzorgd uit. Ik kroop weg van hem om hem niet vies te maken, maar hij kwam steeds dichter bij en tilde mij op. De baas van die donkere plek deed niks. De man liep zo met mij in zijn armen aan hem voorbij. De man nam me mee naar zijn koninkrijk van licht en zette mij in een warm bad. Hij pakte een spons en waste mij schoon. Daarna gaf hij mij witte kleren. Vervolgens bracht hij mij naar een tafel vol met eten. Het zag er heerlijk uit, maar de smaak was onbeschrijfelijk. Toen ik uitgegeten was keek hij mij aan en zei: ‘Je bent nu van mij. Je bent heilig, zuiver en onberispelijk.’ (wat zonder gebreken betekent)

Wat een sprookje hé? Wat zou jij doen als jij degene was in dit verhaal?

Dit is echter geen sprookje! Dit is het beeld dat ik van God kreeg toen ik van de week Kolossenzen 1 vers 13, 14 en 22 las.

Hij heeft ons gered uit de macht van de duisternis en ons overgebracht naar het rijk van Zijn geliefde Zoon, die ons de verlossing heeft gebracht, de vergeving van onze zonden.

Maar nu heeft Hij u door de dood van Zijn aardse lichaam met zich verzoend om u heilig, zuiver en onberispelijk bij zich te brengen.

Lieve groetjes,

Bianca