Ja is ja, nee is nee, beloofd is beloofd. Zo gaat het refrein van een kinderliedje. Mijn kinderen herinneren mij er regelmatig aan.
Terwijl ik in gedachten ben, vragen ze om een snoepje. Ik knik en mompel ja. Op dat moment dringt tot me door wat ze vragen. En gauw roep ik: ‘nee, we gaan zo eten.’ Waarop zij dan weer boos roepen: ‘maar je zei ja.’ Herkenbaar?
Of je spreekt met een vriendin af en terwijl jij je gereedmaakt, belt ze op dat er iets is tussen gekomen. Jullie maken een nieuwe afspraak, maar weer belt ze af. Na 3x zegt ze: ‘ik beloof je dat ik er deze keer, niets tussen laat komen.’ En toch belt ze weer af. Misschien ben je zelf zo’n vriendin?
Wij mensen hebben situaties en omstandigheden niet in de hand. Tamara wordt 1 november, 16 jaar. Ze wil zo graag een ‘sweet sixteen’ party. Ze heeft het er al sinds het begin van dit jaar over. Maar gezien de maatregelen, vanwege het virus, zal ze hooguit een paar vriendinnen kunnen uitnodigen.
Wij hebben deze situatie niet in onze hand. Maar God houdt de hele wereld in Zijn hand. Er gebeurd niets, wat aan Zijn aandacht ontsnapt. Er is niemand, die aan Zijn aandacht ontsnapt.
En Hij geeft de allermooiste belofte die er is. Hij zal Zich altijd aan die belofte houden. Wat er ook gebeurt. Deze belofte staat in Mattheus 28:20, waar God beloofd:
Ik ben altijd bij je.
Lieve groetjes,
Bianca
