Soms hoor ik verhalen van mensen die een ontmoeting gehad hebben met God. Dan denk ik, dat lijkt mij zo mooi. Zo’n ontmoeting heeft hen zo diep geraakt dat ze hun leven omgooien en volledig voor God gaan.
Of mensen die in tongentaal kunnen spreken. Ze vertellen erover hoe dat hen dicht bij God brengt. Dat ze zo worden geraakt door Gods aanwezigheid dat ze dat diep van binnen voelen. Dan denk ik, dat wil ik ook.
Of verhalen van mensen die vervuld worden met de Heilige Geest. Dat ze dan zoveel liefde van God ontvangen, dat het eigenlijk te veel is en ze God vragen te stoppen. Dan wordt ik jaloers.
En dat sprak ik uit naar God. O, Vader, ik verlang zo naar een ontmoeting met U, of om in tongentaal te kunnen spreken, of om zoveel liefde van U te ontvangen dat ik overloop. En God antwoordde: wij spreken bijna dagelijks met elkaar en hoe vaak heb Ik jou al een beeld gegeven? Besef je niet dat onze relatie al bijzonder is?
Ik ging alle beelden die God mij gegeven heeft bij langs en telkens weer voelde ik de liefde van God. Ik hoor God spreken in het Nederlands, waarom heb ik dan tongentaal nodig? En in mijn tienertijd is God al eens bij mij geweest.
Dus zei ik tegen God, U heeft gelijk, ik zou dat niet willen inruilen. Maar op dat moment dacht ik aan de gelijkenis van de talenten, wanneer je datgene wat God je geeft op een goede manier gebruikt, zul je meer krijgen. En God, die mijn gedachten kan lezen, antwoordde daarop met, maar wel op Mijn tijd. En ik voelde Zijn liefdevolle knipoog.
Lieve groetjes,
Bianca
