Van de week was ik met een oppaskindje aan het wandelen en onderweg kwamen we een schaapskudde tegen. Voorop liep een herder en helemaal achteraan ook een herder. En daartussen, tientallen schapen. De weg waarop ze liepen had verschillende zijwegen. Soms bleef er een schaap bij zo’n zijweg staan, keek die weg in, om vervolgens met de kudde mee te lopen achter de herder aan.
Terwijl ik naar huis liep, dacht ik erover na. In de Bijbel heeft Jezus het over schapen. Ik ben een schaap. Nou……..dat zie ik toch anders. Ja, ik wil niets liever dan Jezus volgen. Maar als ik zo’n zijweg zie, dan blijf ik niet alleen staan kijken om vervolgens door te lopen, nee, ik ga die zijweg in. Dus moet de hele kudde wachten, totdat de herder mij weer heeft gevonden. Voor een keertje misschien prima, maar als ik bedenk hoe vaak ik al afgedwaald ben……nou, die kudde komt geen kilometer verder.
En dus zei ik tegen God: Hoe heeft U dat nou bedacht, ik een schaap? God antwoordde: Jij bent Mijn schaap en Ik jouw Herder. En ik dacht, ja, het gaat er niet om dat ik een schaap ben (want ik lijk er niet op), maar dat Hij de Goede Herder is. Ook al heeft Hij nog 99 andere schapen, Hij piekert er niet over om mij te laten gaan. Ook al schiet het niet op, Hij zal mij steeds weer terugbrengen bij de kudde.
Tegelijk bedacht ik me, wanneer ga ik me eens echt gedragen als een schaap? Kijk ik naar de weg, maar zal ik mijn Herder vertrouwen dat Hij de weg wel weet. Misschien komen we dan nog ergens.
Ben jij ook zo’n 100ste schaapje?
Weet dat de Herder nooit genoegen neemt met 99, Hij wil ze alle 100! Dus ook jou!
En geloof het, of niet, maar Hij is te vertrouwen.
Lieve groetjes,
Bianca
