Vorige week schreef ik over de momenten waarop ik bezig met iets en dan geen liefde toon aan de mensen om mij heen. Sione, de kinderen, maar ook mijn buurvrouw.
Hoe zit dat met jou? Ben je druk?
Ik zat zo te denken, die samaritaan was op reis. Hij verzorgde de man, bracht hem naar een herberg en vervolgde zijn weg de volgende dag. Hij kreeg dus vertraging op zijn reis.
Even vertaald naar nu. Je bent op weg naar je werk. Onderweg kom je iemand tegen die hulp nodig heeft. Wat doe je? Stel je besluit te helpen en komt daardoor die dag niet op je werk. Hoe reageert je werkgever?
Of stel je puber was op weg naar huis en vond iemand die hulp nodig had. Hij/zij is gestopt om te helpen en kwam later thuis dan afgesproken. Hoe reageer je?
Jezus wil met dit verhaal laten zien dat iedereen je naaste kan zijn. En dat je die persoon lief moet hebben. In de verzen ervoor geeft Jezus aan dat je God moet liefhebben en je naaste als jezelf.
Sommige mensen slaan door naar de ene kant en cijferen zichzelf helemaal weg voor een ander. Maar tegelijk, als ik naar de wereld kijk, denk ik dat we ook heel snel geneigd zijn onszelf meer lief te hebben dan onze naaste. Zelfs de Bijbel staat er vol mee. Mensen die zich laten leiden door begeerte. Zichtbaar (Eva die de vrucht plukt, David en Batseba) maar ook onzichtbaar (de rijke jongeling die zijn geld niet kon afstaan).
Maar wanneer kies je om jezelf lief te hebben en wanneer kies je ervoor de ander lief te hebben?
Lees het verhaal van de samaritaan nog eens. Ik denk dat het niet uit maakt welke vertaling je pakt. Er is een heel klein detail, waar mijn oog ineens opviel. De eerste twee personen die de gewonde man zien, lopen door. De samaritaan ziet hem en …………………..
De samaritaan maakte zijn plannen (hij ging op reis), maar hij gaf zijn pen aan de Heer. God raakte hem aan in zijn hart, waardoor hij ging helpen. En daarom kun je bidden. Heer, raak mijn hart, met wat U raakt.
Lieve groetjes,
Bianca
