Een aantal weken geleden schreef ik over je eigen planning ondergeschikt maken aan die van God. Je hebt stille tijd ingepland, maar God besluit je graag te spreken op een moment dat jij iets anders hebt gepland. Wat doe je dan? De afgelopen weken, heb ik mijn eigen planning een beetje losgelaten en God gevraagd wat Hij wilde dat ik zou doen. Daar kwamen verrassende dingen uit.
Zo nam ik mijn laptop mee naar de tandarts, om in de wachtkamer verder te kunnen typen met een waardevol berichtje. Eerst dacht ik, ik ben al laat omdat ik toch nog even verder wilde. Nu moet ik opschieten. Om nou ook nog weer naar boven te rennen om mijn laptop op te halen en dan moet ik mijn portomenee ook weer in die tas doen, dat kost weer tijd en dan kom ik te laat. Maar God zei je wilde de uitdaging toch aan gaan en dus deed ik wat Hij me vroeg. En ja hoor in de wachtkamer had ik genoeg tijd om het berichtje af te maken.
Normaal gesproken als ik met iets bezig ben en ik wordt dan gestoord, vind ik dit heel vervelend. Ook nu was ik weer geconcentreerd bezig en kwam één van de kinderen iets vragen. Mijn neiging was om zoals altijd te zeggen, ik heb hier nu geen tijd voor. Maar God herinnerde mij eraan, dat ik dan wel even moest zeggen wanneer ik dan wel tijd heb. En dus dacht ik even na en gaf mijn kind een antwoord waar het iets mee kon.
Mijn dochter was haar band aan het plakken, ze was er al 2,5 uur mee bezig. Ik zag haar frustratie en wilde haar helpen. Maar ik wist ook dat ze dat niet zou willen. Ze wil het zelf kunnen. En dus wachtte ik tot ze mij om hulp zou vragen. Uiteindelijk was ze er klaar mee. Terwijl ze haar tranen probeerde te bedwingen, liep ze naar de gang. Op dat moment hoorde ik God zeggen, ga naar haar toe en geef haar een knuffel. Ik was bang dat ze me zou afwijzen, maar toen ik naar de gang liep en mijn armen om haar heen sloeg, begon ze te huilen. Na een tijdje vroeg ik haar wat er mis ging. Ze vertelde het en samen keken we er nog een keer na.
En zo merk ik door te wachten op Gods timing er hele mooie dingen kunnen gebeuren. Er is een soort rust binnenin mij en zonder dat ik er echt iets voor doe, werkt God door mij heen.
Ik heb nog steeds wel een soort van planning, maar ik durf mijn eigen planning nu ook los te laten en naar God te luisteren. Hem te laten bepalen wat ik doe. Ik zou zeggen probeer het eens. Vraag Hem je te laten zien wat je moet doen. Hoor je niks, doe gewoon je ding. Maar luister ook tijdens je bezigheden naar Zijn stem. En reageer als Hij je iets zegt. Ik kan het je niet uitleggen wat het met je doet, maar ik voel me in elk geval een stuk gelukkiger.
Lieve groetjes,
Bianca
