Het is woensdagavond. Ik breng Feline naar bed en bedenk wat ik daarna zal gaan doen. Op de planning staat een samenvatting schrijven van het Bijbelboek dat ik heb behandeld voor de bijbelschool die ik volg. Maar omdat ik dinsdagavond later dan normaal naar bed ging vanwege de wijkgroep en de drukke dag die ik achter de rug had, besluit ik dit uit te stellen. Tijd voor even lekker ontspannen op bed met een boek. Tot negen uur en dan lekker douchen en slapen, zodat ik vannacht wel weer een goede nacht zal hebben. En dus ik pak mijn e-reader en ga verder met lezen.
Om tien over negen wordt ik bepaald bij de tijd. Tijd om te gaan douchen. Maar ik ben net begonnen met een nieuw hoofdstuk. Zal ik dit nog even uitlezen. Nee weet je wat, ik sla het douchen vandaag wel over. Om tien uur wordt ik weer bepaald bij de tijd. Tijd om te gaan slapen. Maar het boek is bijna uit, zal ik het gewoon uitlezen. En ik hoor zo´n zacht stemmetje, 100 bladzijdes dat is niet bijna uit, je hebt nog zeker een half uur tot drie kwartier nodig, je kunt beter gaan slapen, anders heb je daar morgen spijt van. Maar ik leg dat stemmetje het zwijgen op en lees verder. Om tien voor elf heb ik het boek uit en spijt dat ik niet gewoon geluisterd heb.
De volgende ochtend heb ik buikpijn en voel me moe, toch besluit ik op tijd op te staan, zodat ik stille tijd kan houden voordat iedereen wakker is. Op dat moment neem ik me voor een volgende keer echt gewoon op tijd te gaan slapen. Dat boek blijft wel, ik had het ook vanavond uit kunnen lezen.
Tijdens het bidden denk ik, zal ik God vragen of Hij mijn buikpijn en vermoeidheid wil wegnemen. Wat vind jij, kan ik zoiets vragen aan God? Zelf vind ik van niet, dat kan ik niet maken. Ik maakte de keuze om verder te lezen. Tot twee keer toe wees Hij mij op de tijd en toch bleef ik doorlezen. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. Ik heb het absoluut niet verdiend dat Hij mij nu gaat helpen.
Op dat moment schiet er door mijn hoofd, is dat niet genade? Iets krijgen dat je niet hebt verdiend. Terwijl ik daarover nadenk voel ik de buikpijn wegtrekken en ontdek energie om de dag aan te kunnen. Ik heb de hele dag gewerkt, zonder me uitgeput te voelen. Behalve dat heb ik iets nieuws ervaren over genade en kreeg ik dit waardevolle berichtje. En tegelijk besef ik ook dat genade geen vrijbrief is om niet naar Hem te luisteren.
Dank U God van genade, voor deze geweldige les!
Lieve groetjes,
Bianca
