FOMO staat voor Fear Of Missing Out. De angst dat je iets zult missen. En eerlijk gezegd heb ook ik daar al heel lang last van. Al voordat dit woord bestond.
Als kind had ik namelijk 1 droom: moeder worden. Maar er werd mij regelmatig verteld dat ik een slim kind ben en het zonde zou zijn als ik dat zou verwaarlozen. Ik kon beter een goede carrière najagen. Toen ik op mijn twintigste zwanger werd, kreeg ik dan ook te horen dat het zo zonde was. Oké, ik ging toen nog naar school, maar toch. Dit was wat ik graag wilde. Mijn mentor gaf aan dat het voordeel van jong kinderen krijgen is, dat ik ook nog vrij jong zou zijn als mijn kinderen zelfstandig zouden zijn en ik dan genoeg tijd zou hebben voor een carrière. Ha, top, zie je wel, het kan altijd nog, niks zonde.
Maar toen de kinderen naar de basisschool gingen, kwam deze uitspraak van mijn mentor als een boemerang terug. Oké, ze zijn nog niet helemaal zelfstandig, maar ik kan wel vast gaan nadenken over wat ik met de rest van mijn leven wil. Maar wat wil ik dan? Wat is mijn doel? Wat is mijn roeping? En daarbij klinken dan die stemmen uit het verleden: het is zo zonde om je talenten te verwaarlozen! God heeft je bedacht. Hij heeft je die talenten gegeven met het doel om ze te gebruiken. Met de gelijkenis van de talenten in mijn achterhoofd ontstond er langzaam een FOMO. Wat als ik het doel van mijn leven misloop?
Van de week dacht ik: is het waar? Als ik mijn talenten niet inzet, mis ik dan het doel van mijn leven?
En toen kwam God met Zijn geweldige liefdevolle antwoord: Nee!
God heeft mij gemaakt omdat Hij een relatie met mij wil. Wanneer ik telkens die relatie met God op zoek, zal Hij mij leiden op de weg die Hij wil dat ik ga. Hij weet precies welke talenten Hij mij heeft gegeven en waar ik die kan inzetten. Dus dicht bij Hem, verwaarloos ik niks en zal ik niks mislopen.
En eigenlijk is dit een al eeuwenoude wijsheid. Het staat namelijk in Psalm 16:
Hij wijst je de weg naar het leven: Voor altijd een lieflijke plek aan Zijn zijde.
Lieve groetjes,
Bianca
