Van de week hoorde ik van mijn vriendin dat haar dochter niet naar school kon in verband met ziekte in het gezin. Ze zou hierdoor twee toetsen missen en op school is de regel dat wanneer je een toets mist, je deze wel kunt inhalen, maar dan niet meer mag herkansen. Ik dacht wat is dat eigenlijk oneerlijk. Door de huidige regels, mag zij niet naar school omdat een huisgenoot ziek is en heeft ze dus niet dezelfde kansen die haar klasgenoten wel hebben. Maar tegelijk bedacht ik me dat een dergelijke regel waarschijnlijk ontstaan is, doordat er in het verleden misbruik van gemaakt is of omdat het anders voor de scholen niet meer te doen is, als er te veel leerlingen ziek zijn en moeten inhalen en vervolgens ook nog herkansen.

Hoe dan ook, waarom die regel er ook is, hij is er. Ik was met mijn vriendin aan het appen en ik stuurde haar dat ik dat best oneerlijk vond. Maar toen dacht ik aan God. Hij houdt deze wereld in Zijn hand. Wat er ook gebeurd, Hij is De Baas! En ook al heeft dit meisje dan misschien niet dezelfde kansen als haar klasgenoten, dan nog zal God haar brengen op de plek die Hij voor haar bedacht heeft.

Ik weet dat het haar bemoedigt heeft, maar ik stond versteld van mezelf, waar kwam dit vandaan? Beetje een retorische vraag, want ik weet dat het God is die het mij liet sturen. En ik las die zin nog eens ze zal komen op de plek waar ze zijn moet. Dat is iets waar ik echt in geloof. Niet zozeer voor haar alleen, maar voor iedereen.

Wat er ook speelt in de wereld, wat er ook speelt in je leven, God kan en zal je altijd brengen op de plek waar Hij je bedacht heeft. En dat voelt soms zo passief. Moet ik dan maar gewoon gaan wachten tot Hij me er brengt? Net als Filippus die ineens verdwenen was. (Handelingen 8:39) Ik geloof zeker dat Hij het kan, maar het is niet de meest gangbare manier. Nee, ik denk dat God gebeurtenissen in je leven stuurt om je daar te brengen.

Wij mensen zijn vaak geneigd om bij gebeurtenissen vragen te gaan stellen. Waarom gebeurd dit? Wat had er anders gemoeten? Waarom overkomt mij dit? Hoe kan ik dit voorkomen? Maar de beste vraag is denk ik: Hoe brengt dit mij dichter bij Gods plan met mij? Het antwoord krijg/zie je vaak pas achteraf.

Maar wat er ook gebeurd, je bent in Gods hand!

Lieve groetjes,

Bianca