Ik was 15 jaar en had een vriendje. We kwamen vaak bij elkaar en deden dan een spelletje, dronken wat en soms gingen we naar boven om een beetje te kletsen en te zoenen. Op een middag vroeg hij aan mij of ik met hem naar bed wilde. Ik zei nee.

Een paar dagen later liep ik uit school met een vriendin naar de trein. Dat deden we wel vaker. Zij had ook een vriendje en vaak praatten we over hen. Die middag vroeg ik aan haar of zij met haar vriendje naar bed zou gaan als hij het zou vragen. Ze vertelde me dat ze dat allang gedaan had. Ik dacht bij mezelf echt? Zij was net als ik een christelijk meisje, met christelijke ouders, we gingen naar een christelijke school en zaten op zondag in de kerk. Ik werd nieuwsgierig en stelde haar allemaal vragen, hoe voelde het? Deed het pijn? Hoe wist je wat je moest doen? Ze gaf me openlijk antwoord op al mijn vragen.

De dagen erna bleef ik er over nadenken. Seks voor het huwelijk mag toch niet? Maar zij deed het ook. Zij had toch ook geleerd dat het niet mag? Ze leek er geen spijt van te hebben. Ze geeft juist aan dat ze het heel fijn vond en dat hij heel erg lief voor haar was. Als zij het doet, waarom ik dan niet.

Een tijdje later was ik bij mijn vriendje en weer vroeg hij mij of ik met hem naar bed wilde. Deze keer zei ik ja. Ik voelde me wel een beetje zenuwachtig, maar hij deed heel lief en voorzichtig, maar het was niet zo fijn als ik me had voorgesteld. Ik vertelde dat aan mijn vriendin en ze zei dat dat waarschijnlijk kwam omdat het de eerste keer was, haar eerste keer was ook minder fijn dan de keren erna. Dus de volgende keer dat mijn vriendje weer met mij naar bed wilde gaf ik weer toe. Tot hij op een dag aangaf dat hij verliefd was geworden op een ander meisje. Ik voelde me gekwetst en nam me voor nooit meer seks voor het huwelijk te hebben.

Tot ik een nieuw vriendje kreeg. Een christelijke jongen. Deze zou nooit met mij naar bed willen voor het huwelijk. Immers hij was christelijk. Maar toen wij op een avond alleen thuis waren en begonnen te zoenen, gingen we steeds verder tot we niet meer konden stoppen. Na een tijdje ging ook deze relatie uit. Weer besloot ik geen seks meer te hebben voor het huwelijk. Sterker nog ik had het even gehad met jongens en wilde me concentreren op mezelf. Maar terwijl ik met mezelf bezig was kwam er een jongen in mijn leven die aangaf dat hij verliefd op me was geworden en dat hij graag een relatie met mij wilde. Ik voelde me gevlijd. Eerst wees ik hem af, maar hij bleef maar lieve dingen voor me doen. Uiteindelijk gaf ik toe en ging de relatie met hem aan, maar ik zou niet met hem naar bed gaan. Dat liet ik hem ook weten. Ik was een christelijke jonge vrouw en ook al was ik in het verleden de mist in gegaan nu wilde ik wachten. Hij accepteerde dat. Voor een deel, want hij wilde wel graag zoenen. Maar door dat zoenen verdwenen mijn voornemens als sneeuw voor de zon. En we gingen steeds verder en verder. Tot mijn hormonen schreeuwden dat ze meer wilden en ik gaf toe. Uiteindelijk trouwde ik met hem, maar ons huwelijk was niet wat ik graag zou willen dat het zou zijn. Ik werd gevoelig voor de aandacht van andere mannen. Maar ik hield ze op een afstand.