Vorige week deelde ik dat ik zelf wel een waardevol berichtje kon gebruiken. En ik wil jullie bedanken voor de bemoedigingen die jullie stuurden. Vandaag wil ik iets met jullie delen wat ik afgelopen week heb meegemaakt. 

Ik ben erg bang voor verandering. Niet weten wat er komt, wat er gaat gebeuren. Ik wil graag de controle houden. Maar zoals jullie vast weten is dat onmogelijk. Nu had ik iemand benaderd vanwege mijn angst en zij nodigde mij uit om erover te praten. Dus ben ik bij haar geweest. En ik vertelde haar dat ik aan de ene kant heel graag van mijn angst af wil, maar dat ik aan de andere kant heel bang ben voor wat er gaat gebeuren. Nu stelde ze mij gerust door te zeggen dat er niks zou gebeuren wat ik niet zou willen. 

We gingen praten over waar de angst vandaan zou kunnen komen en we kwamen bij een nachtmerrie die ik vroeger had. Ik kon nog steeds de angst en wanhoop voelen van toen. We gingen bidden. Ze vroeg me te denken aan die nachtmerrie en het gevoel dat het me gaf toe te laten. Dat was niet heel moeilijk. En toen vroeg ze me of ik aan Jezus wilde vragen of Hij mij wilde laten zien waar Hij was. Dat was een stuk moeilijker. Ik voelde een soort blokkade. Maar toch zag ik de oorzaak van mijn angst oplossen. Ik kan het niet anders omschrijven. In mijn nachtmerrie werd ik achternagezeten door een tijger en die tijger verdween. Ze vervaagde gewoon. En ik voelde me rustig worden en de angst en de wanhoop verdween. Hoewel ik Jezus niet zag, zag ik wel wat Hij deed. Het was zo fijn. 

Daarmee wil ik jullie weer bemoedigen. Ook als je Jezus niet ziet is Hij wel aanwezig. 

Lieve groetjes,

Bianca