Vakantie. Wat was ik er aan toe dit jaar en wat keek ik er naar uit. Lekker rust. Even niet door mijn wekker het bed uitgeduwd worden. Gewoon even lekker niks doen.

Maar wat viel het tegen. Al snel kreeg ik te maken met allerlei lichamelijke kwaaltjes. Hierdoor ging ik me zorgen maken. Waardoor ik niet zo kon genieten als ik had gehoopt. O ja, er waren goede dagen bij. En ik heb ook geprobeerd om zoveel mogelijk te genieten van de vakantie, maar toch lag er steeds een schaduw op. Daar baalde ik van en ik vond het niet leuk voor de rest van het gezin. Daarbij bleek onze huisarts op vakantie, waardoor ik daar niet terecht kon voor advies.

Het allergrootste nadeel vind ik dat God dan zo ver weg lijkt. En terwijl ik mijn best doe om Hem te zoeken, hoor ik Zijn stem vlak naast me. ‘Ik ben er wel. Ook al voel je het niet, je weet dat Ik altijd bij je ben.’ En dus dat proclameer ik. Hij is bij mij. Hij houdt van mij. En Hij zal me nooit in de steek laten.

Inmiddels probeer ik ritme te vinden in mijn leven, omdat ik ergens denk dat dat het probleem is. En ik merk ook dat als ik weer gewoon de dingen doe, ik me fijner voel, vrolijker.

Ik wist niet wat te schrijven voor dit waardevolle berichtje. En ik dacht, waarom moet het altijd goed zijn? Misschien is het wel goed om te laten zien dat ik momenteel niet fijn in mijn vel zit. Dus mocht ik de komende tijd niet elke vrijdag een waardevol berichtje sturen, dan weten jullie waar het aan ligt. Maar God heeft ook door de waardevolle berichtjes vaak genoeg tot mij gesproken, dus als het lukt zal ik ze zeker blijven schrijven.

Lieve groetjes,

Bianca