In april 2020 start ik met een online groeicursus van Royal Mission. Tijdens de tweede les worden we (de cursisten) opgeroepen vol verlangen uit te kijken naar de derde en laatste les, omdat ze (de trainers) voor ons zullen bidden. De derde les bestaat voornamelijk uit getuigenissen over wat God in hun leven heeft gedaan. Ik denk wauw en kijk vol verwachting uit naar wat God met mij gaat doen tijdens het gebed dat komen gaat. Er wordt gezegd dat het goed is om te gaan staan en je handen open te houden. Het is een houding waarmee je zegt dat je wilt ontvangen. Tijdens het gebed gebeurd er niets, maar daar neem ik geen genoegen mee. In de cursus heb ik geleerd over Elisa die ondanks de opdracht van Elia om achter te blijven toch met hem mee gaat. Uiteindelijk vraagt Elia hem wat hij wenst en hij vraagt om een dubbel deel van de kracht die op Elia lag. Dus ik zei ook nee, God ik neem er genoegen mee en bleef staan.

Vervolgens heb ik een ervaring die zowel beangstigend als verwarrend is. Ik hoor een stem die eerst zegt be still and know that i am god. En even later be still and know that i am your god. Het verwarrende was dat deze stem heel kil en boos klonk, maar tegelijk een Bijbeltekst (Psalm 46:11) gebruikt. Is dit de stem van God? vroeg ik mij af. Tegelijk had ik een heel bang gevoel dat God weg was. Dat ik in Zijn ogen had afgedaan en dat Hij niks meer met mij te maken wilde hebben. Ik was zo verschrikkelijk bang.

Dan hoor ik de liefdevolle fluisterende stem, die ik zo vaak hoor, die zegt zelfs al voelt God ver weg, Hij is juist dan heel dicht bij. En ik denk ja dat is waar. En ik probeer te denken aan meer van dit soort waarheden. Ik ben kostbaar, ik ben geliefd, God houdt van mij, niets kan mij scheiden van Zijn liefde. Ik voel dat de angst weg trekt. Na een tijdje durf ik de woorden be still and know that I am God op te zoeken. Ik kom uit bij Psalm 46. Ik heb een playlist in Spotify met Psalmen. Ik open de app en zie dat ik de avond ervoor Psalm 46 heb geluisterd. Ik druk op play. Al ga ik door het vuur, U bent erbij, zingen ze. En ik denk ja dit heb ik nodig.

Ik besluit Royal Mission een mail te sturen met de vraag of zij kunnen uitleggen wat er is gebeurd. Ze geven aan dat dat lastig is zo op afstand. De cursus is online, het gebed ging via een YouTube filmpje en ik was alleen in mijn slaapkamer. Het kunnen verschillende dingen zijn geweest. Het advies was om iemand die volwassen is in het geloof voor mij te laten bidden. Daarom besluit ik een mail te sturen naar het pastorale team van mijn kerk. Als antwoord krijg ik dat ze het goed lijkt om een afspraak te maken en erover te praten.

Twee dagen later is het zover. Ik zit bij haar in de woonkamer en we praten over de gehele gebeurtenis. Ze heeft wel vaker van dit soort dingen meegemaakt en geeft wat uitleg en noemt wat ervaringen. Daarnaast stelt ze vragen. We ontdekken een bolwerk van religie. Woorden die zijn uitgesproken die ik ben gaan geloven, maar die niet waar zijn. En het was ook alsof God zei: er zijn twee stemmen in je leven. Het wordt tijd om te kiezen naar welke stem je wilt luisteren en de andere stem het zwijgen op te leggen.

We gaan samen bidden. Ik verwerp de leugens en spreek Bijbelse waarheden uit, waarvan ik ook wil dat ze waarheid worden in mijn leven. We leggen samen de kille, boze stem het zwijgen op. Dit lukte me niet alleen en ik was blij dat ze me meehielp. Daarna bid ze voor vervulling met de Heilige Geest. Ik voel me helemaal warm worden en licht. Ik ben iets kwijt.

De dagen erna voel ik een bepaalde rust in mij. En vooral in mijn gedachten. De liefdevolle fluisterende stem is er nog steeds. Deze stem begeleid mij. Het is de stem van de Heilige Geest……..in mijn hart.