Stille tijd. Tijd die je doorbrengt met God. Bidden, Bijbel lezen, muziek luisteren, een overdenking lezen of luisteren, een wandeling in de natuur, schilderen, schrijven. Allemaal vormen van stille tijd. En ik besef dat de lijst nog met heel wat dingen kan worden aangevuld.
En dat is het vaak bij mij. Stille tijd is een taak op mijn takenlijstje. Ik heb zo’n app: to do. Wasmachine aanzetten, check. Wc schoonmaken, check. Administratie bijwerken, check. Stille tijd, check. Alhoewel. Hoe vaak is stille tijd een taak die ik voor me uit schuif en op het eind van de dag, o, ja, nog even bijbel lezen.
Of dat ik me voorneem op een vaste tijd van de dag stille tijd te houden. ’s Ochtends vroeg. ’s Middags na de lunch. Ik heb van alles geprobeerd, maar tot dus ver nog niet met een blijvend resultaat. En soms sla ik het een dag over. Dan voel ik me schuldig, want hoort God niet de eerste plaats te krijgen in mijn leven.
Herkenbaar?
Vandaag werd ik wakker met het nummer: Kom verras ons, van Mozaïek Worship. U verwelkomt ons in Uw domein, leidt ons rond op onbekend terrein.
En ik dacht dat is het. Stille tijd is niet God uitnodigen in mijn drukke leven, de zoveelste taak op mijn takenlijstje. Stille tijd is juist het moment waarop ik mijn drukke bestaan verlaat om bij God te zijn. In Zijn domein.
Ik wil je graag meenemen in hoe deze ontdekking mijn stille tijd veranderd heeft.
Lieve groetjes,
Bianca