Laatst was ik aan het werk en vroeg 1 van mijn kinderen: “Mama, kun je me overhoren?” Ik antwoordde: “Nu niet, ik ben nu aan het werk. Vanavond heb ik wel even tijd.” Ze werd boos en riep: “Je moet ook altijd werken, je hebt nooit tijd voor ons!” Aangezien ik inmiddels gewend ben aan deze ‘nooit/altijd-buien’ van haar, herinnerde ik haar: “Lieverd, ik hoef deze week maar 1 dag te werken en gisteren heb ik je nog geholpen met je spreekbeurt.” Ze dacht even na en zei toen: “O, ja.”

Hebben wij daar als volwassen soms ook niet last van? Wanneer dingen tegenzitten, we al snel het gevoel hebben dat alles tegenzit? Of wanneer we door een lastige periode gaan, we ons afvragen wanneer er een einde aan gaat komen?

Tel je zegeningen! Schrijf de positieve dingen die in je leven gebeuren op. Zelfs de allerkleinste dingen. Zodat je ze kunt lezen als het moeilijk is en je eraan herinnert wordt: God is goed!

Lieve groetjes

Bianca